این کارکرد دوگانه ای دارد که نوسانگر را با فشار دادن به آن برای جایگزینی انرژی از دست رفته در اثر اصطکاک و تبدیل ارتعاشات آن به مجموعه ای از پالس ها که زمان را اندازه گیری می کنند، به کار می اندازد.

در ساعت‌های مکانیکی، این حالت فرار است که فشارهای دقیقی به آونگ در حال چرخش یا چرخ تعادل می‌دهد و در هر چرخش یک دندانه چرخ‌دنده را آزاد می‌کند و به تمام چرخ‌های ساعت اجازه می‌دهد تا مقدار ثابتی با هر چرخش به جلو حرکت کنند.

در ساعتهای الکترونیکی نظیر ساعت هوشمند بچه گانه این یک مدار نوسانگر الکترونیکی است که به کریستال کوارتز ارتعاشی یا چنگال تنظیم “هل”های کوچکی می دهد و یک سری پالس الکتریکی برای هر ارتعاش کریستال تولید می کند که به آن سیگنال ساعت می گویند.
در ساعت های اتمی، کنترل کننده یک حفره مایکروویو تخلیه شده است که به یک نوسانگر مایکروویو که توسط یک ریزپردازنده کنترل می شود، متصل است.

گاز نازکی از اتم‌های سزیم به داخل حفره رها می‌شود و در معرض امواج مایکروویو قرار می‌گیرند.

لیزر تعداد اتم‌هایی را اندازه‌گیری می‌کند که مایکروویوها را جذب کرده‌اند، و یک سیستم کنترل بازخورد الکترونیکی به نام حلقه قفل فاز، نوسان‌گر مایکروویو را تا زمانی تنظیم می‌کند که در فرکانسی باشد که باعث ارتعاش اتم‌ها و جذب امواج مایکروویو شود.

سپس سیگنال مایکروویو توسط شمارنده های دیجیتال تقسیم می شود تا به سیگنال ساعت تبدیل شود.

در ساعت‌های مکانیکی، Q پایین چرخ تعادل یا نوسان‌گر آونگی، آن‌ها را نسبت به اثر مزاحم تکانه‌های فرار بسیار حساس می‌کرد، بنابراین فرار تأثیر زیادی در دقت ساعت داشت و بسیاری از طرح‌های فرار امتحان شدند. Q بالاتر تشدیدگرها در ساعت‌های الکترونیکی باعث می‌شود که نسبتاً نسبتاً به اثرات مزاحم قدرت درایو حساس نباشند، بنابراین مدار نوسانگر محرک جزء بسیار مهم‌تر است.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *